Εκείνο που σου σπαράζει την καρδιά στη Ναμιέ είναι ότι όλα μοιάζουν φυσιολογικά. Τα λιβάδια δείχνουν θαλερά. Οι ποταμοί Τάκασε και Ουκέντο κυλούν ήρεμα λαμποκοπώντας στον ήλιο. Το κουρείο, ο σταθμός του τρένου, το εστιατόριο που σερβίρει τηγανητό χοιρινό φαίνονται έτοιμα να πλημμυρίσουν κόσμο - σκηνικό εντελώς διαφορετικό από εκείνο της ερήμωσης και της καταστροφής που αντικρίζει κανείς βορειότερα στις ακτές. Στις επαρχίες Μιγιάγκι και Ιουάτε τα ρολόγια που ξέβρασε η θάλασσα έχουν σταματήσει στις 3.15 μ.μ., όταν το τσουνάμι καταβρόχθισε ολόκληρες πόλεις, στη Ναμιέ, μια ταπεινή κωμόπολη ψαράδων, τα ρολόγια δουλεύουν ακόμα.
Η Ναμιέ είναι μία από τις πέντε κωμοπόλεις, τις δύο πόλεις και τα δύο χωριά που βρίσκονται σε ακτίνα 20 χλμ. από τον πυρηνικό σταθμό Φουκουσίμα Ντάιτσι, ζώνη που η ιαπωνική κυβέρνηση όρισε ως απαγορευμένη. Όπως όλες οι πόλεις στη ζώνη πυρηνικού αποκλεισμού, ουσιαστικά δεν υπάρχει πια. Από τους 21.000 κατοίκους της οι 7.500 διασκορπίστηκαν στη χώρα. Οι υπόλοιποι 13.500 ζουν σε προσωρινά καταλύματα στην περιοχή της Φουκουσίμα. Συγκαταλέγονται στους 70.000 και πλέον «πυρηνικούς πρόσφυγες» που εγκατέλειψαν τον τόπο διαμονής τους εξαιτίας του πυρηνικού ατυχήματος που ήταν το χειρότερο στην ιστορία μετά από εκείνο στο Τσερνόμπιλ.
ΚΕΙΜΕΝΟ: Λούσιλ Κραφτ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Ντέιβιντ Γκουτενφέλντερ
nationalgeografic.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου