Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

Ο πάγος της Αρκτικής θάλασσας χτυπά ιστορικό χαμηλό και συνεχίζει

Ο πάγος της Αρκτικής θάλασσας (φαίνεται στο λευκό) 
καλύπτει 4,10 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα
στις 26 Αυγούστου, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ 
σύνολο χαμηλό στις 18 Σεπτεμβρίου 2007.
Το πορτοκαλί περίγραμμα δείχνει το μέσο όρο στο διάστημα
1979-2000 της έκτασης του θαλάσσιου πάγου 
για εκείνη την ημέρα. 

Μια καταιγίδα το καλοκαίρι και το λεπτό στρώμα πάγου πιθανώς συνέβαλαν στην τεράστια τήξη.

Ενώ έφυγε η καλοκαιρινή σεζόν τήξης των πάγων, το στρώμα του πάγου του Αρκτικού Ωκεανού έχει περιοριστεί στο ελάχιστο.

Στις 26 Αυγούστου, ο πάγος της Αρκτικής θάλασσας καλύπτει 4,10 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα - 70.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα κάτω από το προηγούμενο ρεκόρ της εποχής των δορυφορικών λήψεων από το 2007, σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Δεδομένων για το Χιόνι και τον Πάγο (NSIDC) στο Boulder του Κολοράντο.

"Το στρώμα πάγου τώρα είναι ακριβώς μια λεπτή και αδύνατη πλάκα σε μεγάλα τμήματα και δεν μπορεί να επιβιώσει στην εποχή της τήξης», λέει ο διευθυντής του Κέντρου Mark Serreze.

Ο πάγος της Αρκτικής θάλασσας αυξάνεται το χειμώνα και λιώνει εν μέρει κάθε καλοκαίρι. Συνολικά, όλο και περισσότερος θαλάσσιος πάγος χάνεται κάθε χρόνο καθώς οι θερμοκρασίες αυξάνονται.Από το 1979 έως το 2011, η ποσότητα του πάγου της θάλασσας, (τον Σεπτέμβριο που είναι το τέλος για κάθε σεζόν τήξης), μειώνεται κατά μέσο όρο 12 τοις εκατό ανά δεκαετία.

Ο πάγος δεν συρρικνώνεται απλά. Αραιώνει κι' όλας. Η Αρκτική πάντα είχε πολύ παχύ πάγο (περίπου 3 με 4 μέτρα πάχος), που επέζησαν χρόνο με το χρόνο.Τώρα κυριαρχείται από λεπτότερο πάγο μόνο 1 με 2 μέτρα πάχους και ηλικίας μόνο ένα με δύο καλοκαίρια. "Μοιάζει σαν κάποια μέρη της Αρκτικής να έχουν γίνει μια γιγαντιαία κηλίδα λίπους σε αυτή την εποχή του χρόνου», λέει ο Walt Meier, ειδικός σε θέματα θαλάσσιου πάγου στο NSIDC.

Το 2007, το προηγούμενο έτος ρεκόρ, άνεμοι, νέφωση και άλλες καιρικές συνθήκες ήταν αρκετά  για να λιώσει μεγάλο τμήμα πάγου. "Υπήρξαν κάποιοι, που λένε ότι οι συνθήκες του 2007 ήταν μεμονωμένες και ποτέ δεν θα ξαναδούμε αυτή την τέλεια καταιγίδα», λέει ο Serreze. "Αυτό που η Μητέρα Φύση μας λέει είναι ότι δεν χρειάζεται μια καταιγίδα πλέον για να λιώσουν οι πάγοι. Αρκεί που ο πάγος τώρα είναι τόσο πολύ λεπτός και λιώνει μόνος του."

Αυτό το έτος, η παγοκάλυψη έμεινε σε καλά επίπεδα σύμφωνα με τα επίπεδα του 2007 έως τον Ιούλιο, ενώ μετά έγινε γρήγορη βύθιση. Πιθανός παράγοντας ήταν μια ισχυρή καταιγίδα της Αρκτικής, που περιστρέφονταν μέχρι τα βόρεια της Αλάσκας στις αρχές Αυγούστου. Την ίδια στιγμή ένα μεγάλο κομμάτι πάγου έλιωσε ανοικτά της θάλασσας της Ανατολικής Σιβηρίας.

Ο Serreze και άλλοι λένε ότι είναι πολύ νωρίς για να ξέρουμε πώς μια καταιγίδα μπορεί να έχει σχέση με την απώλεια του θαλάσσιου πάγου (δηλ. αν η καταιγίδα έσπασε τον πάγο ή τον κατέστησε πιο επιρρεπή σε τήξη), ή αν τα δύο γεγονότα απλά έτυχε να συμπέσουν."Το ένστικτό μου λέει ότι δεν ήταν τόσο σημαντική (η καταιγίδα) διότι πιθανότατα θα είχαμε φτάσει σε ένα νέο ρεκόρ, ανεξάρτητα», λέει ο James, επιστήμονας κλιματολόγος στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης στην Αυστραλία, ο οποίος έχει μελετήσει το ρόλο των καταιγίδων  της Αρκτικής στην απώλεια του θαλάσσιου πάγου.

Έξι λεπτότατες εκτάσεις θαλάσσιου πάγου από δορυφορική λήψη, έχουν ήδη παρουσιαστεί τα τελευταία έξι χρόνια, σύμφωνα με το NSIDC. Όσο πιο πολύ νερό εκτίθεται στο φως του ήλιου τόσο πιο πολύ πάγος λιώνει και όσο ο πάγος λιώνει τόσο πιο πολύ νερό εκτίθεται στον ήλιο και ούτω καθ'εξής.

Προς το παρόν, όμως, επιστρέφουν πιο δροσερές θερμοκρασίες και ο πάγος της θάλασσας θα σταματήσει τη τήξη του και θα αρχίσει εκ νέου η ψύξη γύρω από τα μέσα Σεπτεμβρίου. Πόσο περισσότερο πάγος χάνεται τελικά ; "Oλα εξαρτώνται από τις ατμοσφαιρικές συνθήκες» λέει ο Κλερ Πάρκινσον, ειδικός σε θέματα θαλάσσιου πάγου στο Goddard Space Flight κέντρο της NASA.

Αλλά η μικρή ποσότητα παραμένοντος φετινού πάγου σημαίνει πιθανώς λιγότερο πάγο την επόμενη άνοιξη. «Αυτό δίνει ενέργεια για να βλάψει ακόμα περισσότερο τον πάγο το επόμενο έτος," λέει ο Serreze.

Πηγή, ScienceNews,  By Alexandra Witze 
Απόδοση στα ελληνικά, Δημήτρης Γιάκας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου